Punjabi Poem
ਸੱਜਣ ਜੀ ਝੂਠ ਬੋਲਣਾ ਤਾਂ ਸਿਖ ਲੈ,
ਫਿਰ ਲਵੀਂ ਸਾਨੂੰ ਭਰਮਾ
ਤੇਰੇ ਪਿਆਰੇ ਝੂਠਾਂ ਨੇ ਹੈ
ਦਿਲ ਮੇਰਾ ਮੋਹ ਲਿਆ।
ਸੱਜਣ ਜੀ ਤੇਰੀਆਂ ਅੱਖੀਆਂ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ
ਤੇਰੇ ਦਿਲ ਦਾ ਹਾਲ ਪਿਆ,
ਝੂਠ ਤੇਰਾ ਇਹ ਕਹਿੰਦਾ ਮੁੱਖੜਾ
ਬੜਾ ਪਿਆਰਾ ਲੱਗ ਰਿਹਾ।
ਸੱਜਣ ਜੀ ਤੇਰੇ ਬੋਲਾਂ ਨੇ ਹੈ
ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਮੈਥੋਂ ਖੋਅ ਲਿਆ
ਇਹ ਬੇਸੁੱਧ, ਬੇਸਮਝ,
ਬਸ ਤੈਨੂੰ ਵੇਖ ਰਿਹਾ।
ਸੱਜਣ ਜੀ ਝੂਠ ਬੋਲਣਾ ਤਾਂ ਸਿਖ ਲੈ,
ਫਿਰ ਆਖੀਂ ਇੱਕ ਦਿਨ ਆ
ਮੇਰਾ ਨਾਦਾਨ ਦਿਲ ਹੁਣ ਤੇਰੇ
ਕਾਬਿਲ ਨਾ ਰਿਹਾ।
ਸੱਜਣ ਜੀ ਜੇ ਦਿਲ ਮੇਰਾ ਤੇਰੇ
ਲਾਇਕ ਨਾ ਰਿਹਾ
ਫਿਰ ਕਿਉਂ ਇਹ ਬੋਲਣ ਲੱਗਿਆਂ ਤੇਰੇ
ਹੋਠਾਂ ਲਿਆ ਸਾਥ ਛੁੜਾ?
ਸੱਜਣ ਜੀ ਜੇ ਤੂੰ ਯਾਦ ਕਰ ਲਿਆ
ਉਹ ਪਤਝੜ, ਉਹ ਦਰਿਆ,
ਓਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤੂੰ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ
ਝੂਠ ਬੋਲਣਾ ’ਤੇ ਸਿਖਾ॥
