Punjabi Poem
ਗੋਰੇ ਮੁਖੜੇ ‘ਤੇ ਮਾਸੂਮ ਚਹਿਰੇ ਅੰਦਰ,
ਪਲਦਾ ਸੱਪ,
ਮੈਂ ਵੇਖ ਨਾ ਸਕਿਆ।
ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਸ਼ੀਲੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ‘ਚੋਂ
ਡੁਲ-ਡੁਲ ਪੈਂਦੀ ਸ਼ਰਾਬ
ਕਦ ਜ਼ਹਿਰ ਬਣੀ,
ਮੈਂ ਵੇਖ ਨਾ ਸਕਿਆ।
ਉਹ ਮਲੂਕ ਜਿਹੇ ਜਾਪਦੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ
ਉਪਜੇ ਕਾਲੇ ਮਾਰੂ ਵਿਚਾਰ,
ਮੈਂ ਵੇਖ ਨਾ ਸਕਿਆ।
ਉਹ ਕੋਮਲ ਜਿਹੇ ਹੱਥਾਂ ਨੇ
ਜਦ ਬੇਦਾਵਾ ਲਿਖਿਆ,
ਮੈਂ ਵੇਖ ਨਾ ਸਕਿਆ।
ਉਹ ਦਿਲ ਨੂੰ ਘਾਇਲ ਕਰਨ ਵਾਲੀ
ਮਿੱਠੀ ਆਵਾਜ਼,
ਕਦ ਮੌਤ ਦਾ ਕਾਰਣ ਬਣੀ,
ਮੈਂ ਵੇਖ ਨਾ ਸਕਿਆ।
ਪਰ ਡੰਗ ਕੇ ਵੀ ਮੈਨੂੰ,
ਸੱਪ ਆਪਣੀ ਜ਼ਹਿਰ
ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਵਸਾ ਨਾ ਸਕਿਆ।
‘ਤੇ ਹੁਣ ਉਹੀ ਗੋਰੇ ਚਹਿਰੇ ‘ਤੇ
ਮਾਸੂਮੀਅਤ ਨਹੀਂ,
ਕਾਲਖ ਪੋਥੀ ਜਾਪਦੀ ਹੈ।
